Bilinç, görünmeyen bir alanın içindeki en ince titreşimdir. Zihin, duygu, beden ve enerji birbirine dokunarak senin bu dünyadaki deneyimini şekillendirir. Ruhun uyanışı dediğimiz şey, dışarıda seni bekleyen bir mucize değil; içeride zaten var olan o sessiz bilginin hatırlanmasıdır.
Zihin, seni güvende tutmak için hikâyeler yaratır. “Ben buyum” diye başlayan her tanım aslında bir koruma kalkanıdır. Ama ruh, kalıplara sığmaz. Bir noktada hayat, seni o kalıpların dışına iter. Kimi zaman bir kayıpla, kimi zaman bir sessizlikle, kimi zaman da hiçbir neden yokken gelen derin bir “boşluk” duygusuyla. İşte o an, içsel çağrının başladığı andır.
Ruhsal uyanış, dış dünyada bir şey kazanmak değil; içsel olarak kaybettiklerini hatırlamaktır. Çünkü hiçbir şey gerçekten kaybolmaz, sadece unutulur. Uyanış süreci o unutulan bilginin yeniden görünür hale gelmesidir. Bu yüzden sancılıdır; çünkü eski sen çözülürken, yeni sen henüz tam biçim bulmamıştır. Ego bunu bir tehdit gibi görür, zihin anlamlandırmaya çalışır. Oysa bu çözülme, İlahi Plan’ın sana sunduğu bir geçittir.
Bu geçitten geçebilmek için bilincin katmanlarında derinleşmek gerekir.
İlk katmanda farkındalık vardır — kendini ve tepkilerini izlemeye başlarsın. Bu, “olanı görmek” halidir.
İkinci katman kabuldür — artık değiştirmek için değil, anlamak için bakarsın. Direnmek yerine dinlemeyi öğrenirsin.
Üçüncü katman teslimiyettir — akışın içinde güvenle yürümek, yaşamın ritmine karışmak, ruhunun rehberliğini izlemektir.
Teslimiyet pasif bir bekleyiş değil, aktif bir varoluş seçimidir. Çünkü o anda artık evrenle savaşmayı değil, onunla birlikte yaratmayı öğrenirsin. Zihnin değil, kalbin frekansından yön bulursun. Enerji alanın sadeleşir, düşüncelerin berraklaşır. Her şey senin aracılığınla, senin bilincin üzerinden yeniden biçimlenir.
Bu farkındalıkla yaşadığında dünya artık bir savaş alanı değil, bir aynadır.
Sana düşen görev, o aynada kendini görmeye cesaret etmektir.
İşte o zaman “Dünya bana değil, benim için oluyor.” cümlesinin anlamı içinden doğar. Çünkü artık her olay bir rehber, her kişi bir öğretmen, her duygu bir kapıdır.
Uyanış bir varış noktası değildir.
Her gün biraz daha çözülmek, biraz daha hatırlamak, biraz daha derinleşmektir.
Ruh, her hatırlayışta biraz daha özgürleşir; her fark edişte biraz daha ışığa yaklaşır.
Ve sonunda anlarsın:
Senin aradığın cevap, zaten hep sendeydi.
Sadece sessizleşmen, dinlemen ve hatırlaman gerekiyordu.
